تاریخچه شلوار در طول تاریخ

به طور کلی پیدایش شلوار در طول تاریخ به قرن هفتم تا ششم قبل از میلاد برمیگردد. با اینکه اطلاعات دقیقی از مخترع آن در دست نیست، قدیمی ترین آثار باقی مانده از شلوار در طول تاریخ جهان گویای این موضوع است که شلوارهای اولیه توسط سربازان وسوارکاران ایرانی پوشیده شده است. باظهور اسب سواری در ایران پوشیدن شلوار در حین سوارکاری بخصوص برای جنگیدن، راهی برای زنده ماندن در نبرد ها به حساب می آمد. نمونه ای از قدیمی ترین شلوار ایرانیان در دوره مادها در تصویر زیر نشان داده شده است که این تصویر مربوط به یک لوح طلایی از گنجینه ی جیحون است. شلوارهای اولیه با بند در قسمت مچ پا بسته می شدند.

قدیمی ترین شلوار موجود در جهان

تصویر روبه رو مربوط به قدیمی ترین شلوار موجود در جهان است که قدمت آن حدودا ۳۰۰۰ سال پیش است. این شلوار در گورستانی واقع در غرب چین یافت شده است که آب و هوای خشک آن منطقه به حفظ اجساد، پوشاک قدیمی و… کمک کرده است. این شلوار اکنون در یکی از موزه های چین قرار دارد .

با توجه به تصویر شلوار می بینیم که از سه تکه تشکیل شده است و دو تکه مربوط به پاچه های شلوار هستند و تکه وسط در فاق شلوار قرار گرفته که احتمالا به علت راحت سوار و پیاده شدن بر روی اسب به این فرم طراحی شده است.

به صورت تدریجی شلوار وارد غرب شد و فرم و کاربرد آن در ابتدا به تقلید از ایرانیان باستان بود.

در غرب برخی از اقوام این نوع پوشش را مخصوص بربر ها و وحشی ها می دانستند و یا حتی آن را به تمسخر می گرفتند به طور مثال یونانیان به آن لقب “Thulakos” به معنی کیسه یا گونی داده بودند.

با این حال آنها نمی توانستند کاربردی بودن و تعادل گرمایی که شلوار برای انسان ایجاد می کند را انکار کنند به همین علت شلوار محبوبیت خود در بین غربیان هم بدست آورد و مردان در سراسر جهان از این نوع پوشش استفاده کردند.

در قرون اولیه میلادی پوشش مردان شبیه ایرانیان باستان بود .

مردان در اروپای شمالی نوعی شلوار تنگ که به قواره ی اندام دوخته شده بود می پوشیدند و به علت مقابله با سرمای سرزمین های شمالی جنس آن از نوع پوست حیوانات تهیه می شد.

در بالا با کمربند و در پایین توسط تسمه های ضربدری تا بالای زانو بسته می شد. این سبک شلوار بعد ها مورد تقلید سربازان رومی قرار گرفت.

درقرون وسطی (قرن پنجم تا قرن پانزدهم میلادی) مردان ایتالیا (رومی ها) جوراب شلواری داشتند. که در بالا با کمربند و از زانو به پایین با بند جوراب به صورت ضرب در بسته می شد. در قرن پانزدهم میلادی لباس های چند رنگ بوجود آمد به طوری که حتی دو لنگه ی جوراب هم همرنگ نبود. در واقع شبیه جوراب شلواری بود و توسط شوالیه ها زیر زره هایشان پوشیده می شد.

در اواخر قرن ۱۵ و ۱۶ میلادی تناسبات شلوار تغییر زیادی کرد، شلوار ها درقسمت رانها بسیار حجیم تر و در قوزک پا تنگ شدند. قسمتهای پف دار دارای چاک بوده و در زیر آن پارچه های رنگی نمایان میشد، این مدل های چاک دار را بیشتر آلمانی ها بکار می بردند.

در این شلوار ها لایه ای از پنبه، سبوس گندم و موی اسب در قسمت ران آنها تعبیه شده بود و فقط رانها را می پوشاند.گاهی هم در قسمت پایین ران جوراب دوخته می شد و یا اینکه سر هم برش می دادند که دیگر نیازی به دوختن آنها به یکدیگر نبود.

در اسپانیا این شلوار ها دارای پف کمتر و بدون لایه های دیگر بود. در فرانسه پفهای شلوار به صورت افقی بود و درانگلستان از دو مدل استفاده می کردند. آنها به مدل های خیلی پف دار “Full slop” وبه مدل های کم لایی و پف کم “Spanish slop” میگفتند.

اگر علاقه مندید به دانستن نحوه تغییر فرم شلوار و شکل آن هستید، میتوانید به وبلاگ درس ایگو مراجعه کنید!

اوت کوتور ( دوخت سفارشی سطح بالا )

تعریف و استانداردها

اوت کوتور ( به فرانسوی: Haute couture با تلفظ اوت کوتوغ ) به مد سطح بالایی گفته می شود که به صورت دوخت سفارشی و دست دوز تهیه می شود. در دوخت این لباسها از پارچه های مرغوب و گران قیمت و با کیفیت بالا استفاده می شود که با دقت فراوان در جزییات توسط طراحان و دوزندگان انتخاب می شوند. این روش دوخت لباس بسیار دقیق و وقت گیر است و مستلزم تسلط بر تکنیک های مختلف دوخت و دوز دستی می باشد.کلمه «کوتور» در زبان فرانسه به معنای دوخت و دوز است ولی می تواند معادل کلمات فشن، خیاطی یا سوزن دوزی نیز به کار رود. کلمه «اوت» نیز در زبان فرانسه به معنای «بالا» است. لباس های اوت کوتور ( دوخت سفارشی سطح بالا ) اغلب مختص یک مشتری و مطابق با اندازه‌های آن شخص دوخته می‌شود. با توجه به زمان بر بودن و استفاده از مهارت های بالای دوخت این لباس ها دارای برچسب قیمت نمی باشند، کما اینکه در این سطح از دوزندگی قیمت بی اهمیت ترین بخش آن است.

برای اینکه یک خانه طراحی مد بتواند از عنوان اوت کوتور ( دوخت سفارشی سطح بالا ) استفاده کند باید شرایط و استانداردهایی که توسط اتحادیه پوشاک اوت کوتور پاریس تعیین شده را رعایت کرده باشد. برخی از این شرایط بدین شرح می باشد:

• طراحی و تحویل سفارشات برای مشتریان خاص

• داشتن آتلیه ای در پاریس با حداقل ۱۵ کارمند تمام وقت

• داشتن کارگاهی با حداقل ۲۰ کارمند متخصص و فنی

• ارائه دو کالکشن در سال شامل حداقل ۵۰ طرح از لباس های روز و شب

تاریخچه پیدایش اوت کوتور

خاستگاه واژه اوت کوتور به اوایل قرن ۱۷ میلادی بازمی گردد.

رُز برتین ( ۱۸۱۳ – ۱۷۴۷م ) طراح لباس ملکه ماری آنتوانت Queen Marie Antoinette را میتوان خالق و ترویج دهنده مد و اوت کوتور به فرهنگ فرانسوی دانست.

سفرهای اروپایی به لطف خطوط راه آهن و کشتی ها ی بخار افزایش یافته بود و زنان ثروتمند می توانستند به راحتی به پاریس رفته و لباس و ملزومات آن را تهیه کنند. خیاطان پاریس به عنوان بهترین ها در اروپا شناخته می شدند، بنابراین کار آنها بر کار خیاطان محلی ارجحیت داشت.

مسافرانی که از پاریس باز می گشتند لباسهایی را به همراه می آوردند که بعدها توسط خیاطان محلی کپی می شد. زنان شیک برای رسیدن به هدف خود از آخرین مدهای پاریس الهام می گرفتند.

طراح و خیاط شخصی دوز

کوتوریر couturier ( طراح و خیاط شخصی دوز ) فرد یا شرکتی است که برای مشتریان خاص لباس طراحی و تولید می کند. چارلز فردریک ورث ( ۱۸۹۵ – ۱۸۲۶م ) را امروزه به عنوان پدر اوت کوتور ( دوخت سفارشی سطح بالا ) می نامند.

ورث سالن مد خود را با نام «خانه ی ورث» ( House of Worth ) در ربع آخر قرن نوزدهم افتتاح کرد و از اولین طراحان لباسی است که آثارش را بر تن مانکن های زنده به نمایش گذاشت و از لیبل نام خودش بر روی لباس ها استفاده کرد.

پس از او طراحانی مانند ویونت ، فورچونی ، لنوین ، دیور ، شنل و…راهش را ادامه دادند و برخی از آنها همچنان به طراحی و تولید لباس با طراحان مدرن مشغول هستند.

امروزه نمایش شوهای لباس اوت کوتور ( دوخت سفارشی سطح بالا ) صرفا به قصد فروش انجام نمی گیرد ، بلکه برای کسب اعتبار بیشتر برای نام تجاری و الهام بخش صنعت مد در بخش لباس های آماده است. همچنین این طرح ها میتواند برای پرفورمنس های موسیقی و… استفاده شود.

بازار کوچک اوت کوتور

امروزه تنها ۲۰۰۰ زن در جهان لباسهای اوت کوتور را خریداری میکنند که ۶۰ درصد آنها آمریکایی هستند و ۲۰۰ نفر آنها مشتریان ثابت هستند. اغلب، طراحان لباسهایشان را به ستاره های سینما به منظور تبلیغات برای برند خود به امانت می دهند تا در فرش قرمزها دیده شوند.

در طول دوران طلایی مد، پس از جنگ جهانی دوم حدود ۱۵۰۰۰ زن لباس های اوت کوتور می پوشیدند.

برای دیدن ادامه مطلب میتوانید به صفحه اصلی این مقاله در وبلاگ درس ایگو مراجعه کنید.