تاریخچه شلوار در طول تاریخ

به طور کلی پیدایش شلوار در طول تاریخ به قرن هفتم تا ششم قبل از میلاد برمیگردد. با اینکه اطلاعات دقیقی از مخترع آن در دست نیست، قدیمی ترین آثار باقی مانده از شلوار در طول تاریخ جهان گویای این موضوع است که شلوارهای اولیه توسط سربازان وسوارکاران ایرانی پوشیده شده است. باظهور اسب سواری در ایران پوشیدن شلوار در حین سوارکاری بخصوص برای جنگیدن، راهی برای زنده ماندن در نبرد ها به حساب می آمد. نمونه ای از قدیمی ترین شلوار ایرانیان در دوره مادها در تصویر زیر نشان داده شده است که این تصویر مربوط به یک لوح طلایی از گنجینه ی جیحون است. شلوارهای اولیه با بند در قسمت مچ پا بسته می شدند.

قدیمی ترین شلوار موجود در جهان

تصویر روبه رو مربوط به قدیمی ترین شلوار موجود در جهان است که قدمت آن حدودا ۳۰۰۰ سال پیش است. این شلوار در گورستانی واقع در غرب چین یافت شده است که آب و هوای خشک آن منطقه به حفظ اجساد، پوشاک قدیمی و… کمک کرده است. این شلوار اکنون در یکی از موزه های چین قرار دارد .

با توجه به تصویر شلوار می بینیم که از سه تکه تشکیل شده است و دو تکه مربوط به پاچه های شلوار هستند و تکه وسط در فاق شلوار قرار گرفته که احتمالا به علت راحت سوار و پیاده شدن بر روی اسب به این فرم طراحی شده است.

به صورت تدریجی شلوار وارد غرب شد و فرم و کاربرد آن در ابتدا به تقلید از ایرانیان باستان بود.

در غرب برخی از اقوام این نوع پوشش را مخصوص بربر ها و وحشی ها می دانستند و یا حتی آن را به تمسخر می گرفتند به طور مثال یونانیان به آن لقب “Thulakos” به معنی کیسه یا گونی داده بودند.

با این حال آنها نمی توانستند کاربردی بودن و تعادل گرمایی که شلوار برای انسان ایجاد می کند را انکار کنند به همین علت شلوار محبوبیت خود در بین غربیان هم بدست آورد و مردان در سراسر جهان از این نوع پوشش استفاده کردند.

در قرون اولیه میلادی پوشش مردان شبیه ایرانیان باستان بود .

مردان در اروپای شمالی نوعی شلوار تنگ که به قواره ی اندام دوخته شده بود می پوشیدند و به علت مقابله با سرمای سرزمین های شمالی جنس آن از نوع پوست حیوانات تهیه می شد.

در بالا با کمربند و در پایین توسط تسمه های ضربدری تا بالای زانو بسته می شد. این سبک شلوار بعد ها مورد تقلید سربازان رومی قرار گرفت.

درقرون وسطی (قرن پنجم تا قرن پانزدهم میلادی) مردان ایتالیا (رومی ها) جوراب شلواری داشتند. که در بالا با کمربند و از زانو به پایین با بند جوراب به صورت ضرب در بسته می شد. در قرن پانزدهم میلادی لباس های چند رنگ بوجود آمد به طوری که حتی دو لنگه ی جوراب هم همرنگ نبود. در واقع شبیه جوراب شلواری بود و توسط شوالیه ها زیر زره هایشان پوشیده می شد.

در اواخر قرن ۱۵ و ۱۶ میلادی تناسبات شلوار تغییر زیادی کرد، شلوار ها درقسمت رانها بسیار حجیم تر و در قوزک پا تنگ شدند. قسمتهای پف دار دارای چاک بوده و در زیر آن پارچه های رنگی نمایان میشد، این مدل های چاک دار را بیشتر آلمانی ها بکار می بردند.

در این شلوار ها لایه ای از پنبه، سبوس گندم و موی اسب در قسمت ران آنها تعبیه شده بود و فقط رانها را می پوشاند.گاهی هم در قسمت پایین ران جوراب دوخته می شد و یا اینکه سر هم برش می دادند که دیگر نیازی به دوختن آنها به یکدیگر نبود.

در اسپانیا این شلوار ها دارای پف کمتر و بدون لایه های دیگر بود. در فرانسه پفهای شلوار به صورت افقی بود و درانگلستان از دو مدل استفاده می کردند. آنها به مدل های خیلی پف دار “Full slop” وبه مدل های کم لایی و پف کم “Spanish slop” میگفتند.

اگر علاقه مندید به دانستن نحوه تغییر فرم شلوار و شکل آن هستید، میتوانید به وبلاگ درس ایگو مراجعه کنید!